лице (имн.) - итар (прил.)

Пред него стоеше чуден старец - широк, разграштен, покриен до очи со црна излижана шубара; од неговото брадесто лице итро ѕиркаа две коси очи, оддалечени едно од друго.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)