личност (имн.) - го (зам.)

Според тоа, една личност го æивее æивотот низ две напоредни истории (два света), од кои едната се состои од она што се случува во и со нејзиното тело, а другата се состои од она што се случува во нејзиниот дух.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ваквото сфаќање на духот и телото придонесува да се изгради теорија според која човекот е „двојно“ суштество, односно суштество кое се состои од „материја“ и „душа“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)