лутина (имн.) - згора (прил.)

На лутината згора, се налутил умот и го остаил момчето баш таа вечер коа го затворија да лежит со царска ќерка, демек со невестата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Туку од кај си беше момчето умно и разумно, штом го остаил умоот, беше се ошутило, како што си било коа било сиромавче, и едно му ја пуштиле невестата при него, тоа му врзало една трешница по врат и ја истерало од при себе.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)