маж (имн.) - што (зам.)

По обиколката на Имотот, при којашто тој и другите главешини (на предлог на мажите што го пречекаа и кои и понатаму го придружуваа) си избраа коњи од ергелата, Потковицата, заедно со Имотот, заедно со стопаните, заедно со сите нејзини жители и со сиот нејзин синор, од свое име, и од име на победоносната војска, му ја подари на својот султан, како израз на верна љубов и длабока покорност.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Служи си се сам или викни си ја онаа што ја врти опашката по секој маж што ќе го види, - Ѓорѓе не прозборе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ова е вториот маж што го имам, вели, а може и прв да се рече, вели, оти со првиот немам в постела легнато.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Блазе си му на тој маж што ќе ми те земе, блазе!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И во што е, да се послужиме со уште еден пример, особената поента на ставањето на Џоан Крафорд во воведниот дел од елегијата за поколенијата мажи што ѝ подлегнале на сидата од Крег Г. Гарис, геј- поетот Црнец?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- А нас не опљачкаа до игла, - дофрли една од жените.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Местото ни е наше од дедовци и прадедовци и наше да остане. И си отиде.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Секој ден и јас трчам зад камионите, ги прашувам ранетите деца и чупи да не слушнаа за Ристо мој... чекам книга од него, ама нема...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Како што велеа мажите што биле таму, даскалот онака горделив, излегол надвор и почнал да му се дере на стопанот: - Како, бре керата, незнамитис ниеден, ти му дозволуваш на син ти да го зборува тој гнасен и варварски словенски јазик?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
-Овие стари лидери, белци, водеа постојани војни против другите облици на живот, правејќи слуги од нив и убивајќи како ќе им текне - птици, риби, животни и растурајќи смртоносен ќилим од бетон и метал насекаде по мекото тело на земјата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За да го докажеме тоа, да ги подвргнеме Фактите пред судот на генерациите што доаѓаат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Историјата на белиот, лажлив, менопаузен маж што сега ја води планетава, е историја на повторувано насилство врз хармоничните закони на природата, кои имаат за цел воспоставување на тиранија на материјалистите возрасни над нежните, мирољубивите, младите, обоените.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)