миг (имн.) - му (зам.)

Во еден миг му светна дека директивата се однесува на козарите, а не и на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Немаше ни зборови ни сила за да искаже нешто што во овој миг му навираше во душата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Додека ја смируваше својата лутина, збивајќи го острото сечило во телото на Јурукот, некаква далечна, избледена слика, или одглас на некаков разговор, за миг му прелета низ главата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Лесна вртоглавица за миг му навлече магла врз очите, но тоа брзо помина и Бојан се почувствува способен да стане.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тоа многу го разлути Ибрахим бег, го зеде кесето и уште во истиот миг му го предаде нему, на Максима.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само за миг срцето му беше весело, а во следниот миг му се згрчи во болка кога Рози се сврте и го погледна со своите тажни сини очи и го бакна во чисто избричениот образ.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Човечкиот ум На Еразмо за миг му се пристори дека го слуша рикањето на бикот Чако.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Синот виде во татковите очи дека му ја говори вистината и зависта во миг му го ослободи срцето, но сепак го праша љубопитно: - Тогаш, кажи ми во што е разликата меѓу нас?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога ги отвори очите, сѐ уште заслепен од светлината на сонцето, за миг му се причини како да се нашол во некое друго време, во некоја друга димензија, и како пред себе да се гледа себеси, само по некои триесетина години.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во еден миг му се причини дека не слуша друго пукање освен своето.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш, во топлината на селските куќи во какви што никогаш не живеел, тој сфаќаше колку во тој миг му треба да ја слушне музиката и колку многу му треба да ја сети жената што ја љуби.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
“ и во душата сети празнина наместо сеќавање, оти во тој миг му се причини како и едното и другото отсекогаш да биле само теми за кои пишувал, без да ги доживее.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мислатa му луташе низ главата наместо да се смири и да му го даде одговорот што го сакаше, одговорот што во тој миг му требаше за да не биде толку проклето изгубен во овој туѓ простор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Го олабави прстот од чкрапалото, исцрпен, се бореше за здив, му се чинеше како точно во срцето да го клоцнал коњ.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Вие се знаете од училиште, така?“ рече татко ѝ, на кого во тој миг му стана по малку непријатно.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Срцето за миг му застана.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Во тој миг му беа далечни најмногу со тоа што не се покриваа и не замолкнуваа, кога тој нивни разговор беше сиот изрешетан од она.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Али Фети, држејќи ја запалената пура, во еден миг му се обрати неочекувано на својот внук, оддалечувајќи се од претходната тема, која оставаше да ја продолжи во некоја друга средба: Ти, синко, бездруго имаш свои планови, да ги продолжиш студиите во Цариград?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Безгранична слобода“, изговори гласно и во мигот му застана нешто во главата како јазол на конец што треба да се провре низ иглени уши и погледот пак го врати на сликата раздробена меѓу зарѓаните квадрати: Човек седнат на клупата во паркот, лево од него и зад него високи ѕидови опшиени на врвот со бодликава жица, пред него долг пат со камени коцки до главната капија на затворот, од десната страна затворската зграда од која зад решетките го гледаат две очи сини, како синото небо над него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во истиот миг му падна на ум дека не знае каква боја се очите на девојката.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше големи, секогаш исплашени и широко отворени очи, а усните секој миг му трепереа од липање.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Стомакот, стомакот, другар, - прошепоти Кузе и тој миг му закркорија цревата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А на Пандо во тој миг му се стори дека почна да се расплетува и расткајува заедно плетената и ткаена горчлива и чемерна судбина, сега небаре потсечена со срп.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нумо истиот миг му рече на Пандо: - Ајде да си одиме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ние го задевавме, го поттурнувавме, му се смеевме, а тој, навален на ѕидот плачливо викаше: - Мамооо!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ја снема бучавата: правот полека легнува врз шумата и калдрмата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во миг му ја притегна уздата вртејќи му го погледот кон сонцето, го потера без удирање со мамузите.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Избезумен со глава го удри в лице и во истиот миг му го откина од рака камшикот и му врза два нишани од уво до уво.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По тоа влезе, зашара со батеријата наоколу и во еден момент кога светлината го закачи малку, Мече за миг му го виде лицето: под убава светла коса, сега извиткана во кадри, го гледаше по малку горделиво лице, посипан со сиви дамки.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Во нозете му се виде како врабица и таа споредба што механички му падна на памет во истиот миг му се виде непристојна. Пренепристојна. Просто ја исфрли од главата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Што?“ рече како да е изненаден, но и со тон на подбив, како што во еден миг му се пристори на авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)