мисла (имн.) - му (зам.)

Илјади мисли му се плеткале во главата. Најпосле му светнало!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мислите му завршуваа до големото езеро крај кое се истркалаа неговото детство и младоста, со надеж дека ќе им се врати на старост. Пуста балканска надеж!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Психијатарот, ги крена рамениците, погледна кон часовникот за да биде сигурен дека времето предвидено за нивната сеанса заврши, а во мислите му се роеше идејата дека секогаш ќе има работа за таквите како него!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Па тие се господари на ситуацијата.  Го трие челото исправајќи ги новите, виенски гравири на кожата и мислата му талка низ прикрајоците на градот, онаму каде што до неодамна се наоѓаше старата некропола.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И зошто? За ништо. Мртвите требаше да платат за ослободувањето на живите. Барем да се случеше така.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
По стрмнината кај градината уште се тркалаат тајни и јаболкарот до една ги споделува со животната сопатничка која со добра мисла му го варди грбот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Утрото, кога ја виде умрената овца веднаш, без негова желба му се наметна мислата да ја расчеречи овцата, да ги храни со неа кучињата, како што правеше понекогаш дедо му, но веднаш потоа таа мисла му се виде одвратна, а сега речиси и не дозволуваше да мисли на такво нешто, па ја одвлече овцата преку потокот и ја закопа длабоко во снегот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Очите му грабаа од далечините, мислите му летаа над кориите и доловите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тревожна мисла му грмна во главата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Наеднаш една пријатна мисла му го згреа малечкото срце.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сега не постоеше ништо друго. Од ова нешто сиот свет беше изместен од неговиот видокруг, и мислата му беше целосно преокупирана со тоа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ѕидната конструкција на кулата му личеше на гробница, и таа мисла му потона во срцето, дека во таа гробница, заедно со сенката на својата невеста, ги закопа среќата и спокојството на душата, кои можеле да бидат негови.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ненадејно мислата му се насочи кон можноста за сожалување, компромис и проштевање, или кон било кој друг сожалителен нагон.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Гласот не му го чув. Молчеше постојано како немтур, кому зборовите и мислите му се сплеткале во плетеница од суви гранки и никако ни да ги проголта, ни да ги исплука.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Втората мисла му беше да се спружи на земја, рефлекс што го стекна во последно време секогаш кога ќе слушнеше рафална стрелба.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На неговото прашање „Каде сум?“, мислата му го пронајде познатиот рефрен...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Залудно, оти мислата му се разбистри дури сега, овде, во снегов, во студов, во самотијата на чекорот, во студениот метал на оружјето, далеку од хаотичната пропаганда која го пополни просторот на непостојната заедничка национална идеологија.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но не можеше да го стори ни едното ни другото, едноставно беше смрзнат од ужас.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Првата мисла му беше да се стрча надолу, кон облакот чад што полека слегнуваше и кон лелекањето во него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И пак мислите му се збираат и страшна, ужасна светлина избувнува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Изгледа не ја сфаќа смислата или некои неразбрани мисли му се мешкаат во главата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Мислата му ја прекина слабата косчеста рака, подадена од Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во мислите му се отвораше светот, полн со секакви потреби, нужди и страв во разни облици.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Извесно време стоеше над неа, па тогаш ја крена одново раката и со еден силен потег ја избриша и неа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само една мисла му се вртеше во главата: дека мора да се наоѓа на ова место подолго отколку што мислеше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сиот тој ден, со мали напливи на возбуда, мислата му се враќаше на претчувството за стравотниот пораз во Африка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ненадејно, како потопена урнатина што ќе исплива на површината на водата, една мисла му се проби во свеста: „Но тоа не се случува навистина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мислите му шетаа некаде по Трибор, по Рожден и ја бараа солунката која треба да ја замени неговата Стојанка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Една мисла му се допаѓаше многу, штом помислуваше на последниот телефонски повик.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Немирна мисла му проблесна во бушавата глава: тој се бркна в џеб и во раката веднаш му светна ноже.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Калуѓерот збунето се прекрсти неколкупати, но изгледа, прва мисла му беше не да ја теши и тој разлипаната жена, туку да види што се случува со гавазот, кој би можел, чувајбоже, заинтересиран од вревата, да влезе во црквата со исукана сабја.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Потоа мислата му се сврте на друга страна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)