молк (имн.) - да (сврз.)

Тогаш тој ја префрли својата стара и сува рака преку моето рамено и со дедовска љубов ми рече, Умнице на деда, ми рече и додаде: „Кога нешто е важно а тешко е да се каже, ми рече, тогаш е најдобро да се остави молкот да рече што ќе рече“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас навикнав да молчам и во молкот да ги преболувам болките...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И така уште буден лежам принуден в молкот да се слеам (Ноќва од чудни плодој тежи што не ме пуштаат да пеам) Селата сами в ридје спијат сред сева блага страшна тихост (Крени во себе палав вихор по ѕвоната да бијат бијат)
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Место на зборот да се потпре себе си со себе да се одземе во мене да се запостави, на молк да се осуди од спрегата да се откаже и покрај сѐ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)