море (имн.) - а (сврз.)

Ми шепоти: доаѓам од кај морето а Хелен уште чека на брегот шета во залезот и копнее: на секоја самогласка од песната што ја пее светка по една ѕвезда а на нејзината коса еден славеј чека да изгрее месечината. ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Динамитот го фрлиле во морето а Гркот избегал во Атина.“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)