насмевка (имн.) - да (сврз.)

Се чинеше занесена, зачудена: дали сакаше насмевката да си ја престигне, или песната разбудена на птиците!?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ако си навежбан, немаш проблем: бицепси, листови на нозе и подготвеност со насмевка да дочекаш некој наркос, кој, и покрај силното обезбедување и камери успеал да се шмугне и да си направи спална соба на 6. меѓукат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не сум сигурен колку една ваква последица, каква што е спречувањето да се појави насмевката, може да се земе како причина што ќе разјасни одредени случувања, но знам дека токму појавувањето на твојата насмевка на моето лице, ја чувствував како обврска. Како еден вид аманет.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еден русокос млад човек со глупаво лице, по име Вилшер, кого одвај го познаваше, го повикуваше со насмевка да седне на слободниот стол на неговата маса.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дали токму ваквите збунувачки размисли што не знам од каде наидоа утринава, ја спречија твојата насмевка да се појави на моето лице?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Останав со впечаток дека сум рекла нешто што потсетува на шега од која не можеш ниту обична насмевка да исцедиш.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)