огледалце (имн.) - ја (зам.)

И дури татнежот и чадот на градот сонцето го покриваат еден усамен глас на птица како далечно поточе како детско ѕвонче како утринско огледалце ја крепне кревката илузија на пролетта.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)