око (имн.) - ја (зам.)

Во него има некого што ги памети и нашите очи што ќе ги носи на своите прсти како прстени, ти со синото на твоите јас со црното на моите очи ја постиламе трпезата на љубовта меѓу пролетта и крајот...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Таа со солзи на очите ја напуштила библиотеката!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се разбира, непрекинато под око ја погледнуваше Петра и секогаш се уверуваше дека тој е не помалку под нејзиното будно око.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Преку тенките кожени прегради очите ја сеќаваат розикавата и тешка светлина на ламбата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Со очи ја заголнувам душата. Ќе ми избега и водата од уста.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се свртуваше и со насолзени очи ја зариваше главата во перницата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Го потпрев челото на тупаница: ноќ е, месечината се спушта ниско и со ергенски занес се мушка меѓу трски и грмушки не чувствувајќи ги гребениците, дишат дрвјата од надојдено зелено млеко на пролетта и се поткреваат водите на прсти да ги наслушнат тишините на далечините до кои ќе стасаат по дождовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тој свечен чин на неможното, кога дури и кобниците ги забораваат проколнувањата со кои се родиле и со кои ќе умрат премногу изморени за да прослават еднаш во животот и благослов, во водите престануваат вражбите: над дебел опаш на видра се смирува рој бели рибички, водените полвови со очи ја пијат ѕвездената светлост: потоците ги појат разбудените коренчиња на дуњите и сливите, жугаат од нив сончогледи и пченки, и уште подалеку,
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Да, - си мислам јас, - но, колку пати до сега ја видел како наместо моливот за очи, кон очите ја приближува цигарата, а наместо цигарата, само што не го стави в уста моливот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Чинговци беа месари, мезетеа месо и со ракија, чисто месо само печено никако варено; немаа ништо против и сирењето, особено јакото, како ни против суканото ако е мазник; додека спанаќ и други треви не сакаа ни да видат; а со очи ја јадеа рибата, од пржената пастрмка до белвицата на сач.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Само што бледосиното око ја кваси едната страна на лицето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Чанга по цели денови ги читаше татковите книги за козите и нивната поврзаност со животот, додека тие бели божици во неговите очи ја собираа зелената покривка на земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога ѝ се доближила, имала што да види, во подадената нога на мечката наденат еден голем трн (глогов) , а мечката со милни очи ја гледала мајка ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таткото Теки со насолзени очи ја прегрнуваше својата ќерка Ервехе која повеќе нема никогаш да ја види.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Господе, што направив, ќе се удават луѓево, си велам, и со очиве ја барам Уља.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И татко така, со отворени очи ја испушти душата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)