око (имн.) - врата (имн.)

И ми да осетимо широко око врата.
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Се завртува, како занесена, кога ѝ паѓа в очи вратата потрчува, но пред неа застанува неможна, и, закрепувајќи се на вратата, ја спушта главата на рацете и липа од плачење). (ЗАВЕСА)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)