око (имн.) - необично (прил.)

(Бара клуч во палтото и од како го наоѓа отклучува, но кога го подига капакот и некој ризи очите необично ги отвора и паѓа — седнува пред куферчето).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Зелените очи необично му светнаа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)