око (имн.) - не (чест.)

А и ние знаевме, таа око не склопуваше додека зрачеше жолтата ламба од татковата соба.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ноќта око не склопивме. Чекавме да дојдат по татко ми и постарите браќа. Но никој не дојде.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Око не склопил, помисли таа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На кого како помислувам така никому од нив ни очите не би сакал да му ги видам. Барем не сега.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тогаш не можеше да се види, како што очите не можат самите себе да се видат, не можеше да ѝ се придаде никаков епитет, зашто истиот согоруваше в мигот на доживеаното. Смешно.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
МИТРЕ: Не знам што сакам, (ја зема главата во обете раце) главата ми е како бутин! (Седнува на големиот куфер, покрај малото, и очите не ги тргнува од него).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Старецот ја зборуваше вистината: сеел цело време, а очите не ги отвори да ја види вреќата!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Популарната култура во нивните очи не е ништо друго, туку енормен аудиовизуелен Антихрист, што ги загрозува главните општествени вредности и стандарди.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И покрај тоа постојат некои важни разлики во мотивацијата на денешните загрижени глави.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За тоа пред некое време во статијата со наслов The Media's War on Kids вехементно расправаше Jon Katz, новинар на американскиот двонеделник Rolling Stone.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ТЕМНИЦА СЕ СРУШИ ВО МОИТЕ ОЧИ не гледам но видов во аголот на нашите средби капки солзи ко бисери бели а во нив две срца со аморни стрели и двајцата заљубени бевме...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ја пикна во устата и јадеше цел грст, а во неговите очи не стоеше сега ништо друго освен таа лакомост, додека грутките земја се стркалуваа низ гробот и удираа, одекнувајќи тупо во чамовите штици на сандакот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Очите не го испуштаа живеењето на ова слабо пламенче што плаховито се виткаше, се смалуваше и наеднаш подрипнуваше како да се покајало за својата минутна слабост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Или, дека од смртен случај во куќата (умрел татко ѝ на младост од 99 години) око не може да склопи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Златен Свети Никола, спаси нѐ!“ - ја слушам Лилјана како се моли додека скокам без чевли на нозете и без падобран, а прст пред око не се гледа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мене очиве ми капат од срам. Не знам кај да гледам. А и нему очите не му се за гледање. Му излегле ко пукала, надвор ќе му испаднат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога ми го зедоа човекот цела ноќ не мигнав. Око со око не можам да ставам, да склопам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А лицето без очи не го познаваш, не знаеш што ти мисли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако си го гледаш окото не си ја гледаш брадата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Одат и очи не можеш да им видиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама оттогаш комитите- комити ли беа, арамии ли беа - очиве не ми ги видоа. Како да потонаа, да ги лапна земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но грозницата почнуваше и ранетиот го гледаше со смрзнати очи не разбирајќи ништо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Од неговите очи не гледаше веќе бик туку покорен и итар пес.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тој гледа во прореденото теме на кловнот и не се чуди; кога е тој наведнат, капакот на зелениковото око не се спушта.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Дури тогаш тргна низ градот и по селата да се зборува за него.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Цела ноќ се превртував и станав доцна, а око не склопив.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Долго време очите не можеа да навикнат на тој лак на смислени и тенки линии, кој изгледа како само да се закачил за тој мрк карст, полн со честар и со палвита и дека при првата можност ќе го продолжи летот и ќе исчезне.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во другиот џеб беше обетката со дијаманти.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Му зборува за ангели, за херувими, за светци, за дарежливоста и љубовта божја; му зборува за чудесиите небесни што око не ги видело, уво не ги чуло, умот не ги допрел; му зборува за да му се замили новиот живот, што го чека...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Очите не гледаат зачудено; мртви се, не препознаваат ништо - ни секојдневие ни визии.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Кога му се приближи, се гледаа долго во очите не можејќи да кажат ниту збор.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Од неговите очи не гледаше веќе бик туку покорен и итар пес.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Очите не можеше да ги истави од него...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И кога влезе во земникот, дамла ќе го удреше: која ли е оваа самовила од гора зелена?! Гледа Илко и на очите не им верува.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Море, сто рала гаќи да носат такви како Крстета Попов, окото не ми трепнуа, ќе и согаза како нишчо! — се фали Неда и се мисли: — „Оти волку и сакам, и неќу за него да се прикажуа?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се обиде на грб, на мев, — ничкум, ама сѐ некако очите не му се заклопуваа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На вториот ден играта се повтори со една мала измена: сретнатите детински очи не се исплашија како вчера, но погледите достасаа до едниот и другиот и на миг се погледнаа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Докторе, пулсот, срцето.“ Стравот во разлеаните очи не беше предизвикан од плачење на гладни сирени.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Но, око не склопив… В мугри појдов кон блиската македонско-албанска граница. Караулата беше на неколку стотини метри.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Трајче слушаше дека имало во Караорман партизани, но со очи не беше видел ниеден партизан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од страв зајачињата око не можеа да затворат.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Знам дека веќе реков нешто вакво, или истово ти го реков, но што да правам кога речиси секој ден бев подготвена да го пречекам повторно она, што еднаш веќе си беше заминало.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кажи ѝ Семјоне", вели таа и се свртува кон него со кренати пердиња се до половината, око не ѝ трепнува.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Најди де в календар име Стојанка!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Туку од инает очите не ти ги гледаат.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Во зборот можеш нешто да закриеш, но во очите не можеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги тријам очите, што се вели, и на своите очи не им верувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Вистина е, вели Жења, око не ѝ трепнува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ фатило некаде ноќ среде шума, прст пред око не се гледа, што се вели, мислиш си ослепел, а тој ми вели да се фатам за опашката од коњот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, очите не можат сѐ да скријат, те предаваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А надвор таква вејавица вее, што прст пред око не се гледа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И пак ни окото не му трепна што лаже.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Очите не ѝ се гледаат од плачење на таа жена, залче не става в уста.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Свикнат да се препушта на своите претчувства, тој цела ноќ око не заклопи: божем некој јорганџија без престан дрндаше памук покрај неговото лево уво, додека десното свесно се расправаше со реалните гласови на Блатието, со криците на чапјите и со шлапкањето на водата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Моите очи не се мои очи (моите очи, очи за далечина).
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)