опис (имн.) - кој (зам.)

Овие практики на зборување и пишување воспоставува описи на сознанија кои се сметаат за „глобални и единствени” (Foucault, 1980), описи кои ги маскираат историските битки поврзани со нивното достигнување, како и мултиплицирањето на отпорите кон нив.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Одбивајќи да ги прифати општествените идентитети како природни видови на суштествување, како објективни описи кој си и, наместо тоа, разоткривајќи ги како перформативни улоги, а со тоа и како неавтентични, стигматизираните групи успеваат да добијат некакво противсредство во однос на дисквалификациите што одат со тие идентитети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Описот кој не содржи критичко размислување за позицијата од која тој се артикулира не може да има други принципи освен интересот придружен со неанализираниот однос што истражувачот го има со тој објект. (Bourdieu, 1988, стр. 15) Отворената, нејасна, привремена и променлива природа на светот преку овие вистинитосни дискурси, се преведува во затворена, одредена, непроменлива и постојана.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Така тие го избегнуваат соочувањето со моралните и етичките импликации на нивните практики на знаење.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таа е единствениот опис кој го имаме за тоа како физички систем може да користи симболи така што нивното значење да е тесно сврзано со неговите операции над нив, како што умот може да го инхибира телото.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Презентацијата на сознанијата на говорникот и писателот е лишено од информации коишто можат на читателот да му дадат податоци за условите при создавањето на експертското мислење.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)