оро (имн.) - игра (гл.)

Сите едно оро играат ама пак секому други свирки му свират и сето тоа, макар колку да се чини противречно, изгледа непроменливо. А интересно.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Што гледате бе, мечка оро игра?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Што да пра`ам, од сон се хранам... Оро играјте, дупка гледајте, велат старите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
24. МАЧКА СО ЅВОНЕЦ НЕ ФАЌА ГЛУШЕЦ - а некои со тапан по зајак јурат, овој, пак, нели и брзоног и ушест, свирката ја слуша, ситно оро игра, дејгиди ура, ура!... реката песок носела морето да го полни!
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
– Јас се извинувам доколку те навредив со некој непромислен збор. Ете, така, втасавме. Колку пари ти должам? А, па ти пишува на броилников. 96 денари.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Преку она што ми се гледаше реки додека не бев златна ластовичка сега гледам луѓе како ораат, сеат, жнеат, песни пеат, оро играат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)