отров (имн.) - се (зам.)

Жална наива. Повторно смеа, повторно исти градови, на плеќи отрови се рушат, суша, патишта исти од кои поврат нема.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Но со печењето и пржењето отровот се уништува...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тогаш во поплавата на отровот се давевеме двајца - јас и пропаднатиот кловн Август Рицман.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)