Во еден момент, од екранот, погледот ми го пресретнува еден пар очи: уплашени, ужаснати, изгубени.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Кога минувам низ собите за болни - тоа го преокупираше - секогаш упаѓам во по некој пар очи, ме гледаат и размислуваат за мене.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
А и јас некогаш имав пар очи чиишто погледи одеа наназад; да, постоев: без прашања и прибран. Каде стигнав? Каде сум?
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Потоа погледот повторно заблудува некаде во историската реалност на март 1943-та во тревожната стварност на специјалниот транспорт од Скопје, за северна Европа.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)