патување (имн.) - во (предл.)

На пример, никогаш не можеше да си прости што, за сметка на неколку таткови книги, го остави рачниот апарат за брзо правење јуфки купен при нејзиното единствено патување во животот, патувањето во Италија.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Летајќи помеѓу двата сини бескраја, помислува дека, со оглед на годините што ги носи на своите плеќи, ова може да му е и последното патување во земјата Израел и во светиот град Ерусалим, две места кон кои е насочена молитвата во секој мојсеевски храм не само во Америка, во Њујорк, туку и низ целиот свет.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во овие патеписни репортажи, од моите патувања во странство, поместени се и тие „Од Париз до Истамбул“, искористена е истата методологија на презентирањето на ракописите, по држави и хронолошки, меѓутоа тие се надополнети и со репортажи, објавени во „Моите бележења“ („Полог“ - 1978 година) и уште со десетина други репортерски белешки, кои за првпат се јавуваат во предложената книга.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа беше 1940г. и камерманот на своето прво патување во Амстердам беше торпедиран и сета негова опрема беше изгубена.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Би било неправедно да се каже дека тоа сценарио е резултат на еден компромис, бидејќи, зборувајќи искрено, тоа е друга приказна.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
За мене тоа беа најтешките, најопасните години.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Следната година, во деветнаесеттата, кога како бруцош се запишав во Louis-le-Grand, тоа просто беше моето прво патување во животот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ние децата никогаш не го заборавивме денот пред Татковото патување во Битола.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Зар толку возбуда за едно обично патување во Битола?!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
1955 Откако изложбата на неговите италијански дела мина мошне неуспешно, уметникот заминува во Мексико. 1956 Патување во Мексико.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Неговата прва изложба, во 1951 година во галеријата Лео-Матис му донесе парични средства, кои тој ги искористи за патување во Тола, на брегот на Карпиското Море.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Меѓутоа, илузијата на сонот трае кратко и човек повторно се враќа од своите храбри патувања во будна состојба, очаен и преплашен.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Едно е кога Ван Гог, Гоген, Хемингвеј или Модилјани мотивот го бараат во долгите патувања во далечните, незнајни и егзотични земји и мориња а сосема друго е кога инспиративната материја се бара во психеделичкиот фактор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И еве сега „Фајар” во Париз ја објавува и третата книга на Луан Старова романот Атеистички музеј, (Le musée de l` athéisme), во кој авторот ни претставува еден трагичен запис за неколкуте пеколни денови од патувањето во пролетта 1979 година во Албанија на Енвер Хоџа, кога сакал да ја види својата родна земја, тогаш сѐ уште во јаремот на сталинистичката ортодоксија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Да не реагирав на неприродните и неиздржливи сталинистички изливи на програмираниот директор на домашниот театар, јас сигурно ќе реагирав подоцна на ова патување во знакот од прославата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но кој да верува дека моето патување во Албанија во потрага по вистинска претстава, создадена според зако­ни­те на уметноста и автономната вредност, ќе се престори самото во драма, при што сцена ќе биде самата земја, со расплет во декорот на Атеистичкиот музеј во Скадар, со ликови меѓу одбраните водичи по музеите, со многубројни активни и пасивни статисти од редовите на тајната поли­ција, Партијата, мои блиски по таткова и мајчина линија, во генералниот декор на родната земја со седумстотини илјади бункери?!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ми се враќа во сеќавањето моето некогашно патување во Типаза, во јужниот алжирски дел на Средоземното Море.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Овие очи, посебно еден чифт од нив, постојано ќе се менува за време на моето четиридневно патување во земјата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Како и многупати на ова речиси безизлезно надреалистичко патување во родната земја, кога барабанската реторика на моите водичи ме исклучуваше со мислите, за среќа, во свеста, повторно ми се отвораше вратата на сеќавањето на семејниот дом, на Мајка и на Татко, со сите во семејството.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дали можев нешто битно да променам со мојата, можеби „донкихотовска борба“ со бункерите, како со ветерниците на славниот јунак на Сервантес, односно со моето напати „наивно противење”, што може да има кафкијански последици во текот на моето погрешно преземено патување во сталинистичка Албанија, излезено од орбитата и показот на татковите книги?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа знаеше од своето патување во 1973 година, дека таму, во родната земја ти ја јадат секоја секунда време како што не можеш да си замислиш.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И оваа трансгресија ќе ја зајакне неговата неодолива импулсивност, речиси истата онаа која ќе ја мотивира неговата мајка да го преземе фаталното патување во родната земја и која ќе биде принудена да го скрати.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И најмачно ми беше на ова патување во родната земја да се разберам со луѓето, со народот со кои имав најмногу предиспозиции да се разберам, да бидам рамноправен дел со нив.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Исто така во врска со ова познанство, ако не и уште позначајно и пресудно е тримесечното Дишаново патување во Минхен, летото 1912 година.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како и да било, Дишан агилно се трудел да му го покаже на својот нов германски пријател “La vraie vie parissienne”, и дознаваме дека една вечер Дишан го одвел својот пријател во еден бордел на Пигал, кварт и ден денес прочуен по своите црвени светла.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сепак, неговoно отменo и левтернo потценување покажува какви сѐ пречки мора да совладува секоја драма за страсното женско чувство, за напнатоста и за судирот меѓу постарите и помладите жени, пред да ја пуштат културно повластените мажи во оној заштитен, ексклузивен забран на трагичната сериозност (каде што Долго патување во ноќта, Смртта на трговскиот патник и Сите мои синови некако, по сила на некое чудесно културно волшепство, крајно пркосејќи им на сите противдокази, успеваат да излезат неизнасилени – дури ни „малкуцка“).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Другар ми не згреши сосема за филмот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Филмот го доживеав како длабоко потресен и го сфатив сериозно, па се изненадив – и спласнав – кога другар ми, и самиот остварен драмски писател, баш кога се палеа светилките, благо, но прекорно, ми рече: „Дејвиде, малкуцка беше изнасилено“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
1985. Патувања во Италија и САД. Во Буенос Аирес му е објавена последната поетска збирка Завереници.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веќе сериозно болен, во декември заминува за Женева.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1986. Во јануари повторно патува во женева поради прегледи и лекување; се шират гласови дека е сериозно болен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во април во Парагвај преку застапници се жени со Марија Кодама, својата долгогодишна пријателка и соработничка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вториот ден од патувањето му се откинало парче краста од незараснатата рана и едвај успеале да ја запрат крвта која му ја полнела устата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неколку дена потоа, и покрај предупредувањата на докторите, замина со Ана на патување во Рим.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но затоа Светосавското друштво за таа половина година направи доста шум: во неа, освен науките, имаше и воена гимнастика и маршеви на учениците со музика по Белград и неговата околина и патување во летото по Србија, каде што се произнесуваа громки здравици.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Најмалото, фатено за нејзината рака, се смееше поради доживувањето, чиј денешен еквивалент би бил патување во Египет, зашто ќе оди кај тетка, а таму ќе има и гравче и посна сарма и кикиритки и леблебија... и по малку суво грозје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Новиот режим на Бен Али, по бурните настани, настојуваше да го оттргне вниманието од заминувањето од владетелскиот врв на дотогаш неприкосновениот Хабиб Бургиба, не само на нацијата, туку и на големиот дипломатски кор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Земјата- домаќин често за да покаже престиж, приврзаност, блискост, дури и влијание кон дипломатскиот кор организираше привлечни патувања во земјата, посета на значајни индустриски и културни центри, но најмногу внимание се приредуваше на дипломатските ловови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
При своето последно патување во Париз, купувајќи порачани и други книги за јаничарството за Татко, нему во еден музички магазин вниманието му го привлече една грамофонска плоча со композициите на Турскиот марш од Моцарт, финалето на славната IX симфонија на Бетовен, Воената симфонија број 10 од Хајден.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа не беше неговото вообичаено подготвување за ново физичко заминување, туку беше едноставно патување во историјата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На Камилски, внимателно следен од Татко, колку и да настојуваше да биде лапидарен во изборот на заемките за османскотурската гастрономија, како што ја именуваше претходно самиот, му преостануваа уште многу, многу зборови извлечени од речниците, книгите, народните кажувања, кои ги забележуваше во своите големи патувања во земјата со еден стар германски магнетофон, купен на старо на скопскиот Бит-пазар.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нивниот живот бил како патувањето во лавиринтот на арабеска, секогаш во бег во потрага по излез од лавиринтот, споменот за нивното постоење можеби завршил во точката на минијатурата, којашто можеби никој нема да ја протолкува.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
До последните денови од животот Климент Камилски ламентираше пред своите најверни пријатели, книгите, запрени по многу патувања во неговата волшебна, митска библиотека, во која имаше и многу негови значајни списи и записи, во еден рафт и сребрената табакера подарена од Ла Пасионарија од деновите на Шпанската граѓанска војна...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ова на Мајка првпат ѝ се случи во Италија непосредно пред Втората светска војна, кога беше првпат на патување во странство со Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Библиотеката беше вистинското Татково царство со илјадниците книги поданици, откриени и земени во себе особено во неизвесните патишта на балканскиот и медитерански егзил, при неговите престои и патувања во Цариград, Александрија, Тирана, Белград, Сараево, Битола и Скопје.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не постоеше никаква надеж дека последниот заеднички проект за (без)опасните османскотурски заемки, ниту додека беа живи ниту потоа, ќе биде од некого прифатен за печатење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овој пат се качи за вистинско патување во вагонот означен со Paris Garre de Lyon на композицијата на возот Балкан-експрес.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако се поздрави со Татко, посака добра работа и си замина бесшумно, Камилски го отвори средишниот таен дел на библиотеката и од него извади шише со француски коњак курвоазије, кое го донесе со шишето шампањско од своето последно патување во Париз и го чуваше скриено зад книгите за ептен ретки пригоди, каква што ја сметаше и оваа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неочекувано Татко стана и од својата библиотека ја донесе малата книшка на француски јазик од WSS Wassa Effendi, Reflexions sur la Legislation en Turquie, Constaninople, 1869, на 36 страници, којашто му ја донесе Климент Камилски од своето последно патување во Париз од книжарницата на Самуелиан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На моменти, додека се внесуваше во описот на јадењата, ја забораваше првичната цел да се изберат конечно стоте (без)опасни турцизми и запаѓаше во расправи, сакајќи да ја брани тезата дека постои сличност помеѓу синтезата на арапско-персиско-турската османска гастрономија и османскотурскиот јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XXXI Климент Камилски го затекна Татко на чардакот среде речниците како го прелистува романот на Гистав Флобер Бувар и Пекуше, што тој му го донесе од последното патување во Париз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа му налеа на Татко и себеси, па, како во здравица, рече: Да ги кренеме овие чашки коњак за наше здравје и за досегашната успешна работа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога беше со Татко на единственото патување во Италија уште во 1939 година, во една делегација на надежната младина на Албанија, ѝ се случувало на разни свечености во Рим, Бари и Венеција да ѝ ѝ бакнуваат рака.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нивното патување во Македонија беше испланирано со месеци однапред, односно, уште пред да се случи твојата болест.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога Гаврил ни го соопшти неговиот план за патување во Порто Рико, веднаш тоа ми асоцираше на една песна што ја имам слушнато во младоста "ај, ај, ај, јај, Puerto Rico"...
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
По повод неговото дипломирање, од парите што ги заштедил од неговата студентска работа во Медиа центарот на YALE, нѐ честеше едно патување во Порто Рико.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Си замислуваат патувања во далечни земји, без да треба да ја напуштиш сопствената дневна соба.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Така, согласно овој закон правното лице може да врши исплата на следните надоместоци: •  регрес за годишен одмор (К 15) најмногу во висина на просечната месечна плата по работник исплатена во стопанството за периодот февруари- април 1992 година; •  отпремнина при заминување во пензија најмногу во висина на трикратен износ од просечната месечна плата по работник исплатена во стопанството за истиот период; 9.  Просечна исплатена нето плата по работник за месец ноември 2009 година според Државниот завод за статистика. 184 •  исхрана на работниците во текот на работата најмногу во висина од 25% од просечната месечна плата по работник исплатена во стопанството за истиот период; •  дневници за службени патувања во Републиката во висина од 8% од просечната месечна плата по работник исплатена во стопанството за истиот период; •  дневници за службени патувања во странство во висина на износот утврден со Уредбата која се однесува за органите на управата и •  надоместок на трошоците за користење сопствен автомобил за службени цели во висина до 25% од цената на литар гориво за соодветното возило по поминат километар (чл. 6 и 7, ЗИПДНД/92).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Но, и тој избегнуваше да зборуваат за нејзиното патување во Германија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ти одамна се подготвуваше за ова патување во Италија! – Така беше, мили, вистината ја кажуваш! – Јас ти ветив веднаш оти ќе патуваме, макар што и јас не бев сигурен дека ќе го добијам татковиот благослов за ова патување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко убаво знаеше дека Мајкината „италијанска врска” се должеше најмногу на нивното заедничко патување во Италија, но, за него, Мајкината „грчка врска” остануваше покриена со превезот на мистеријата, сѐ до овие денови минати крај реката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И, еве денес ти ми го враќаш споменот на патувањето. – Знам, многу ти значеше тоа патување! – продолжи Татко. – Колку целиот живот на Балканот, ми значеше патувањето во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Да не беше патувањето во Солун, во далечната 1917 година, Мајка никогаш не ќе дознаеше колку е голем светот, колку народи живеат во него и колку јазици се зборуваат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во нејзиниот живот со своите значења се испреплетуваа првин „грчката врска”, па „италијанската”, зачнати од нејзините единствени патувања во Грција, во Солун и во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка ова огледало си го носеше на своите патувања во Грција и во Италија, во двете најзначајни патувања од нејзиниот живот, потоа го носеше низ урнатините на бал­кан­скиот егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На чардакот, крај отворените книги, старите судски кадиски записи, сиџилите на кои им жртвува голем дел од животот, потоа книгите за балканските империи, од чии содржини црпеше докази за својата замислена Историја на Балканот низ падовите на империите, Татко сега, со Мајка, како да го прелистуваше, за прв пат, пожолтениот албум на времето на нивното задоцнето брачно, љубовно патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На Мајка ѝ прелета низ мислите за спомените, мигот кога Татко реши, ноќта, да заминеме преку границата, низ Езерото, не многу време по италијанско-грчката војна во Поградец, една година по нивното патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа како во тој миг да се подготвуваше за своето патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко беше свесен за опасностите што ги криеше нивното заедничко патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XV Мајка си ја криеше својата љубов, својата голема љубов, најсилно почувствувана токму во тоа дамнешно патување во Италија, заедно со Татко.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа, поради местото што им го препушташе на Татковите кни­ги, се стеснуваше да ги земе кафеавата бунда што ѝ ја по­дари нејзиниот татко и рачната машина за месење и за се­чење резанки која ја купи при последното патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А и јас, вратен од Цариград, знаев каква стапица за нашата иднина можеше да биде патувањето во Италија. – И ти, тогаш, ништо не ми рече за сево ова, мили. – Те љубев, мила, те љубев!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но не беше така! – Се сеќаваш ли, мила, кога ти го донесов писмото од градоначалството, односно поканата за патување во Италија, што ти реков? – Се разбира дека се сеќавам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со цел да се покаже крепкоста, цврстината на здравото албанско семеј­ство, беа повикани на патување во Италија, и тоа сè одбра­ни семејства, од повеќе градови во Албанија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Историјата на мајкиниот егзил може да се сведе на нејзиното живеење на грчко албанската граница (во родниот Лесковик), во гратчето Јанина, каде што се школувала, потоа животот на албанско-македонската (југословенската граница) во Поградец, во сливот на изворите на Охридското Езеро, патувањето во 1939 година со Татко во Италија, и потоа патувањето од Струга во Тирана во 1943 година, како и последното патување во животот, во 1974 година во сталинистичка Албанија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, со години, ги поднесуваше Мајкините занеси од нејзината „италијанска врска”, започнати од времето на нивното единствено заедничко патување во странство, дваесет години по нивната свршувачка, на нивното задо­цне­то брачно патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога возот запре во Венеција, градот во кој, во триесеттите години, престојувале Мајка и Татко, на нивното единствено заедничко патување во животот, са­кајќи да ја изненадам Мајка, ѝ телефонирав од станицата: – Мајко, ви се јавувам од Венеција.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ова Мајкино патување во Италија се збидна во про­лет­та 1939 година, неполн месец пред да биде окупирана род­ната Албанија, од дивизиите на фашизмот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зар има уште нешто непознато за тебе во него? – Во каталогот, мил мој, е запишан најубавиот дел од мојот живот! – Сигурно мислиш на времето на нашето патување во Италија, во 1939 година?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога се вратиле со Татко од Италија, среќна поради единственото заедничко патување во животот, Мајка негде го затурила каталогот на Ла Ринашенте, но, за среќа, набргу го нашла и повторно го вратила во Татковата библиотека, покрај другите книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во вистинската љубов, сѐ се враќа, на чудесен начин се премостува времето. – За патувањето во Италија, мили, јас, за прв пат, си ја облеков одеждата од свадбените дарови што ми ја донесе ти, за нашето свадбено патување!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Така беше и со ова непред­вид­ливо патување во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но беше крајно љубопитен да ја дознае причината зошто Мајка не ги раздвоила овие знамиња од животот, носени низ балканскиот егзил заедно со Татковите книги. – По нашето патување во Италија, во каталогот на Ла Ринашенте, го чував италијанското знаменце што стоеше пред нас на вечерата кај грофот Чано...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XXVIII Едно, за нас големо, незавршено патување во бескрајот на преселбите, продолжуваше во различни варијанти, во нашите соништа, во лавиринтите на потсвеста...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се врати на Балканот скршена. Татко ја чекаше крај брегот каде што започнуваа и завршуваа семејните патувања во Цариград.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кревки беа моите спомени за мојата турска баба кога ја видов пред педесет години, кога го мина Езерото, границата, по своето последно патување во Цариград.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мајка знаеше што да прави со цвеќето. Имаше сина вазна, донесена од Италија, при нејзиното единствено патување во животот со мажа си, спасена при напуштањето на куќата крај Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко долго време го подготвуваше ова патување во алхемиската лабораторија на неговите книги.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татковата филозофија на егзилот беше дека низ патувањето во лавиринтот, во движењето е поблиску до суштината на животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Патуваше гледајќи низ дулбијата. Во своето патување во место, се замислуваше како капетан на заборавен брод.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тебе не те задоволуваат патувања во позната насока сакаш да кажеш носталгија а да не биде типично: татковинска болест, на пример еротиката е носталгија по родниот крај (и се раѓаш таму, и свршуваш) со топло и сочно подножје реагира на допир, роси се распаметува, илегално и легално јас не сум секогаш во јас-форма јас е; ти сум; тој си...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Иде началникот Пиракли и ни вели: — Барам написмено за сите ваши патувања во Југославија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Подоцна се обидував при моите патувања во Албанија да се сретнам со овој читател, но тој беше заминал во странство...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Моето патување во Албанија во 2001 во споредба со моето прво патување-враќање во мојата родна земја во 1979 г., кога таму се славеше стогодишнината од раѓањето на Сталин, може да се смета за обичен, банален чин.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Беа минати точно четиринаесет години кога вие решивте еден ден да пишувате за вашето опасно и очајничко патување во Албанија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Макар што и натаму не се откриваше во нашата преписка, остануваше за мене енигмата која е, како изгледа, која и е професијата, таа и натаму понираше во длабината на моите балкански мигови, во неизвесностите што ги живеев во балканската реалност.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Никој не беше се сетил дека поканата за патување во Албанија ни беше испратена да ја реализираме во пролетта на 1979 г., кога во оваа земја на големи тапани се славеше стогодишнината од раѓањето на Сталин.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Оваа препорака ми се чини дотолку поумесна што вие во вашето писмо ми најавувате патување во Швајцарија (претпоставувам германска Швајцарија) во врска со претставувањето на германското издание на вашата книга Времето на козите, наведувајќи дека веќе сте ме известиле за тоа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
XXVIII Најубавото патување во животот е она кое води од едниот кон другиот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Што носеше Захаријадис од своите патувања во Белград, Прага, Букурешт и Москва?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Името си го добија по тоа што тетин ми Тони токму така ни ги приготвуваше еднаш кога нè чуваа цела недела со Тета, кога мама и тато беа на патување во Виена.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Моето неспокојство и нестрпливоста растеа, зашто „нашата среда” со тоа нејзино патување уште повеќе се одлагаше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми кон крајот на април ги почна вообичаените подготовки за своето патување во Кан, каде што на филмскиот фестивал службено одеше веќе осум години по ред.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Додека за мене такво патување звучеше премногу неостварливо, зошто по принцип ретко имав таква луда среќа да ми се случи некое чудо како патување во странство, иако за некои луѓе тоа претставува секојдневие.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)