пес (имн.) - во (предл.)

Едниот со мака ја подига главата, па мрзливо процедува: „откако ти пес во онаа турканица“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Која ви е целта? Што треба да помислам? И зошто да го сторам тоа?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Никој немаше да ми поверува дека ме нападнал пес во мојата работна соба ако не ми беа под лактов белезите од неговите заби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Многу е заплашен, сирома, да не падне во рацете на ниа пци во Маково.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Караман пес во далечина гласот го крева, без грижи, тој грижи нема, роса пак и во овој самрак паѓа над бело цветче во жолтозелена трева.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Нечиј пес во соседството лае.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Седи во топло без мантија -голтка по голтка лута ракиичка и мезе од недосторени краставици - оној Марко Проказник е мрднат, во некое утро ќе го најдат пци во валуга.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се слуша, веднаш не се знае од која насока, некакво чудно квичење и никој од двајцата веќе не знае дали кон нив се доближува ѕвер со човечка болка во кучешка душа или човек со тага на пес во грлото.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)