писмо (имн.) - претстави (гл.)

Една од ваквите внатрешни системски карактеристики на писмото претставува редоследот на графемите во системот и токму во тој поглед ерменскиот систем на писмо покажува неспорна врска со грчкиот систем на писмо: токму според моделот на грчкиот систем се издвојуваат соодветните звуци и се сместуваат во определен редослед, кој на почетокот го рефлектира редоследот на грчката алфабетска низа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За такви утврдувања, неопходно е разгледување на посуштествените внатрешни карактеристики на системот на писмо, што би послужило како основа за претпоставување на зависноста на определен систем на писмо од определен извор.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Фонолошкиот систем на писмо графички ги фиксира само фонемските единици на јазикот и не води грижа за варијантите на фонемите, без оглед на нивните фонетски разлики.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од самиот момент на своето создавање писмото претставува целосен систем со доволно количество на графички симболи, кои се неопходни за изразување на основните фо­нетски антиномии, карактери­стич­ни за конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Израз на знакот на писмото е физичката супстанција со чија помош се реализира визуелната репрезентација на знакот, без оглед дали станува збор за цртеж, геометриски знак или сложена фигура.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Процесот на создавањето на системот на писмо не треба да се претставува како резултат на колективно творештво, т.е. на начин, како некое лице во определен временски период создава определено количество на знаци, кон кои некое друго лице додава наредно количество на знаци итн., сѐ додека не настане графички систем, достатен за изразување на фонетските единици на конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Писмото како семиотички систем се состои од визуелни симболи со знакова структура.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со други зборови, секој симбол-знак на писмото претставува двострана реалност, системска единица окарактеризирана со две страни: со израз и со содржина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во тој процес на графичко творење, Месроп Маштоц може да се користи со оние графички примери, кои му се достапни, а тоа се: пехлевискиот, сирискиот, етиопскиот, грчкиот и низа други системи на писмо, чија што графика покажува сличности со знаците на староерменскиот алфабет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Фонолошкото писмо претставува вештачки запис на звучната слика на јазикот во термини на фонолошките, фонемни единици на јазикот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Содржина на знакот на писмото претставува сето она што го изразува таквиот симбол на писмото, без оглед дали станува збор за определен поим, идеја, број, збор или единечен звук.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На овој начин, графиката на староерменското писмо претставува продукт на слободно творештво на нејзиниот создавач и не е резултат на историска девијација или на графичка репродукција на некој определен систем на писмо- Маргина 37 95 прототип.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)