писмо (имн.) - или (сврз.)

ПРВ ДЕЛ Крајот на книгата и почетокот на писмото Сократ, оној кој не пишува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Можеби трпеливото размислување и строгото испитување на она што сѐ уште про­визорно се нарекува писмо, далеку од тоа да останат од оваа страна на науката за писмото или пребрзано да ја “отпишат” од некој опскурантистички разлог, овозможувајќи ѝ, напротив, да го развие својот позитивитет колку што е можно повеќе, можеби тие се талкањето на една мисла верна и внимателна кон светот кој нескротливо доаѓа и кој се најавува во сегашнината, отаде затворањето на знаењето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Брат ѝ Митре беше единствениот писмен човек од нејзиниот род, затоа таа секогаш одеше кај него, кога добиваше писмо или требаше да се пишува.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во таа сми­сла, во поглед на секое писмо може да се постави прашањето, дали системот на писмо каков што го познаваме и што допрел до нас претставува оригинален облик на писмо или е доцнежна разновидност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Имено тоа се карактеристични црти на неколку системи на писмо, настанати непосредно од грч­­­кото писмо или кои се оформени според примерот на грчкиот систем.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По распадот на СССР и по стекнувањето на независноста, земјите од Средна Азија со турскојазично население се префрлија на латинични системи на писмо или на арапско писмо, прифатено под силно влијание на исламот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во зависност од количеството на изразените фонетски единици, тој број е 27 за оние системи на писмо, кај кои количеството на фонетските единици е помало или еднакво на критичната бројка 27, како и 36 во системите на писмо, кај кои количеството на фонетски единици ја надминува бројката од 27 знаци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие карактеристики и политиката спроведувана во СССР придонесоа кирилицата да стане официјално писмо за низа турскојазични народи, кои живееја на просторите на СССР, секако, со мали модификации. Маргина 37 103
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Можните графички измени во системот на писмото се прикажуваат во нацртот на графемите и во заедничкиот гра­фички облик на писмото, кој се условува со промените во мани­рот на пишувањето.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мислам, подобро ќе е тогаш да одлучиме под каков наслов и на каков начин ќе ги објавуваме писмата или извештаите, за кои денес само како предлог зборуваме.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)