потоп (имн.) - и (сврз.)

Во него го виѓаваше крајот на светот. - Потоп и крај.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
На брегот се слушаа едни божји свирки Што довикуваа дожд а се покажа потоп И по потопот сонце и несреќа многу потоа.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)