пресуда (имн.) - стапува (гл.)

И, патем, додека се сослушувам, готов да си пресудам пред другите тоа да го сторат ( се осудувам себеси на молчење, пресудата стапува веднаш на сила!), се прашувам најповикан ли сум да кренам брана пред идлабеното корито низ кое истекувадел од иднината на еден народ?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)