ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Идентитетот може да ја извршува ова важна практична и политичка функција зашто им овозможува и навистина ги поттикнува нормалните луѓе да ги категоризираат припадниците на стигматизираната популација како единствена група, не врз основа на нивното одбивно однесување, туку, понеутрално, врз основа на нивниот „идентитет“ – односно, на нивната заедничка припадност во „заедница“.

Целата работа е во потребата да се вклопиш, да му се приспособиш на местото во кое веќе живееш и работиш.

Интимноста, љубовта, пријателството, солидарноста, сексот, репродукцијата, одгледувањето деца, поколениското наследување, грижата, меѓусебната поддршка, заедничкиот животен простор, заедничките финансии, сопственоста на имотот и приватниот живот одат заедно и не треба да се делат на различни врски или поинаку да се раситнуваат.

Сите тие треба да се одвиваат под истиот покрив.

Тие комбинираат и претставуваат единствен, уникатно вреден и горе-долу задолжителен општествен облик.

Во идеален случај, треба да ги имаш сите тие компоненти заедно – или воопшто да ги немаш. (Ова е тоа што Ворнер го нарекува „тотализирачка склоност“ на хетеронормативноста).465 ‌Со овој единствен облик на живеење се поврзани моделите на припадност во соодветна заедница, на јавниот говор и на себепретставувањето, на политичкото учество, слободата, семејниот живот, класниот идентитет, образованието, потрошувачката и желбата, општествената пројавност, расната и националната мечта, здравјето и телесното држење, довербата и вистината.466 Сите тие се поврзани со хетеросексуалноста како сексуална практика и преференција.

Го задушува распространувањето на геј-културата.

Исто како што можеш да учествуваш во геј-културата без да бидеш хомосексуалец, така можеш да учествуваш во хетеронормативноста без да бидеш стрејт.

И така, се трудевме да си ја нагласиме заедничката припадност во разни општествени и етнички идентитетски категории и гледавме да ги потстивнеме оние субјективни димензии на хомосексуалноста, како и оние особени одлики на машката геј-култура – збор да нема за емотивните и за еротските особености на настраното постоење – кои во умовите на многумина беа најодговорни за ширењето на ХИВ-от. ‌Ако геј-мажите не се чувствуваа страшно стегнати од тоа ставање во загради на емоцијата, на сензибилитетот, на афектот и на почувствуваната различност на нивните проживеани искуства, ако претежно политичките претставувања на гејството како колективен општествен идентитет во тој период не им изгледаа особено угнетувачки, тоа беше поради еден втор, посуптилен фактор.

Ги елиминира и материјалните предуслови за медиумска култура во чија основа е заедницата, на политички и општествено напредна медиумска култура и, наместо тоа, го поттикнува подемот на сјајните списанија за животниот стил и кабелските канали, кои се насочени кон националната пазарна ниша и кои се темелат врз канонскиот, службен, главнотековен геј-идентитет, а е против прогресивниот интелектуален, политички и естетски израз, особено против облиците на размислување и критика. ‌Во такви околности, програмата на геј-политиката и на геј-живеењето ги запоседнуваат грижите на луѓе што живеат раштркани и релативно изолирани, заглавени меѓу хетеросексуалците во гратчињата и во руралните подрачја, наместо собрани заедно во велеградските центри.

А какви се грижите на геј-луѓето што ќе се најдат во такви места?

Пристапот до главнотековните општествени облици: воената служба, припадноста во црква и бракот. ‌Ова многу ги објаснува карактерот и преокупациите на современата геј-политика.