прозорец (имн.) - или (сврз.)

За Македонците, згутавени во беда и неизвесност, по плитарски и каменоѕидни куќи скоро без прозорци или по зандани, едни, а други собрани во секакви војски, иднината е нејасна, повеќе матна и разбуричкана отколку привлечна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мирно да си спиеме без страв дека некој клечи под прозорецот или наслушкува со увото залепено за порта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Често кога лаежот е посилен, особено ноќе, Богдан го затвора прозорецот или ги затина ушите да не слуша.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сонуваше како Богдан слегува од скелето на зградата и доаѓа кај неа во куќарката за да ја повика да му го отвори станот за да го прицврсти скелето на прозорците или да ги заштити прозорците за да не ѝ се испрскаат при шприцањето на фасадата; потоа да се засолни од дожд, од студ, да побара чај, кафе - и кога таа ќе му дадеше и пијалак, тој се чувствуваше послободен; почнуваше разврзано да ѝ зборува, да ѝ ласка, да ја допира со раката при гестикулација, небаре случајно, а потоа и намерно, да влегува кај неа како во своја куќа и да води љубов со неа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Дали ќе за'ржело животното во мене?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури и кога гледаше низ прозорец или ти се чинеше оти сега Даскалот ќе ја фати да не дочула што рекол.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Дали ќе застанам чудесно смирен до прозорецот или ќе истрчам прекутрупа на скалите?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)