ред (имн.) - бел (прид.)

Како да го заборавам неговото мало муцунче, неговата мека кадифена козина, ишарана со два реда бели дамки, неговите витки ноџиња со жолти копитца на врвот? Како да го заборавам?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Да смрдиш како неизмиен пепелник, алиштата да ти б’здат на дим, забите да ти бидат расштимувани, пола веќе паднати, па, кога ќе се насмееш „на тесно“ (за широка насмевка не станува збор), устата како клавир - ред бела дирка, ред црна шуплина.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)