род (имн.) - да (сврз.)

Никој пат род да не роди. Сѐ ќе испука, сѐ ќе исцрка Чуму си црна јаловице ... И не умирај, чуму си ...
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Тој имаше чувство како неколку етнички рода да војувале за да се сместат во тоа лице.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Така често пати можеме да ги изгубиме детерминирачките квалификативи на еден уметнички род и на извесни деликатни места во едно дело на еден уметнички род да препознаеме друг: постои интерференција меѓу литературата сликарството, музиката и поезијата, литературата и театарот итн.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)