сол (имн.) - да (сврз.)

Подобро човек леб и сол да мака ама децата да си ги има околу себе.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И прскаат искри ко скрувци сол да пукаат, ко икри од риба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше и едно заскитано крајче од мислата за тврдата удина, што можеше да му ја донесе оној самјак вчера, просто го имаше нејзиниот вкус, кога ќе се испече едно доста големо крваво парче, делнато од неа и посолено, веднаш на жарот, така што солта да потплуснува додека го печеш, но сега веќе немаше сили, а ни желба, за да продолжи да се губи во тие сонувања и глодања.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)