сон (имн.) - му (зам.)

Чак Норис не пие и мрази кога сонот му го рушат пивски шишиња што од рака во рака, ги префрлаат момчиња на кои прстите им се ко шпагети.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Изгледаше како тоа да не му пречи, освен што соништата му беа поповрзани.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во кошмарните и измачувачки соништа му доаѓаат повторно неговите умрени.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Дури и во сонот му се јавуваат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Дали ќе ве изненади ако ви кажам дека и филмот разочара? •Хичкок: „Не, не, се согласувам, сметам дека сѐ е премногу комплицирано и дека објасненијата на крајот се премногу конфузни.” 144 Margina #22 [1995] | okno.mk Озлогласената (Notorius), 1946г. •Бев нестрплив додека стигнавме до Озлогласената, бидејќи тоа е ваш филм што најмногу го сакам.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Играше, трчаше, скокаше Потоа легна и си заспа како дете, Бог благ сон му даде под ѕвездите - И сега слатко си сонува.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Кој директор од тебе јака тресе, на кого на сон му доаѓаш и сон не му оставаш?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На сон му се јавил лично Темниот, Лукавиот и му рекол: „Вардете ја градбата без престан.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Му веруваа луѓето на „Светијата“, така одамна го викаа Боро Селински, зашто открил темели на две цркви, а за третата не беше сосема сигурен, иако неколку вечери на сон му доаѓаше Пресветата Богородица и го прекоруваше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Понекогаш и во сонот му се причинуваше дека куќата гори, стануваше, излегуваше на чардакот, гледаше во дворот, шмркаше со носот и му се чинеше дека му иде миризба на чад, стрчнуваше по скалите во кералот кај добитокот, проверуваше, гледаше дека нема ништо, и пак се враќаше да спие, но не можеше да спие.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Гуштерот со своето светликаво тело му ја даде првата најава за поширокиот свет, и како во сон му ја сугерира визијата за тропските предели и џунгли, кои беа населени со фантастично обоени живи суштества.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сега сонот му е бунило. Се преметкува, ги размавтува тупаниците коишто паѓаат врз главите на неговите заспани другари и оставаат на штиците траги од крв.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Впрочем и јас, во минатото, на сонот му давав предност, иако потоа, при првото будење, па и тогаш кога будењето ќе се случеше во никое доба, не се стеснував да му се навртам на првото лапало што ќе го напалав во темнината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гумениот душек беше надвор, како и платнените креветчиња спружени среде оној карактеристичен мирис на блиското есенско согорување на билките.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ги прими пакетите и, колку и нетрпеливо да ги очекуваше, сепак отиде прво да прилегне, при што речиси веднаш зајде во тврд сон, но по нецели петнаесетина минути на сон му се чу како ѕвончето на влезната врата ѕвони со некоја несфатлива алармантност, па се разбуди целиот испотен, недоспан и до преплашеност изненаден дека ѕвонењето на ѕвончето на влезната врата било само сон.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Откако успеа да се соземе од изненадувањето што го доживеа, помисли, утешувајќи се, дека на сон му заѕвонила нетрпеливоста да ги распакува пакетите во претсобјето.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се вративме повторно во истата куќа да преноќиме и старата веднаш нè праша: Милка, го вративте ли?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И кажавме дека ноќта не ќе може да дојде и таа почна да плаче: Не, синко тој си го виде сонот, а сонот му кажа, тој не се враќа веќе, го средија балистите.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Од возбуда се буди, и така уште недорасонет се упатува кон брегот, се искачува и гледа во полето, гледа на она исто место каде што пред малку во сонот му мавташе, но неа ја нема.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но случката често и во сонот му се повторуваше и го измачуваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„Ах“. Во сонот му се откина воздишка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
На сон му доаѓаше отец Лаврентиј: доаѓа тој со исчезнатото слово под мишка и се смее.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А и ректорот е жив, заточен во некое идно време.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Ви велев јас,” вели отец Лаврентиј, “книгата мора да е здрава.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)