сонце (имн.) - грее (гл.)

Пилците пеат - ти плачеш, сонцето грее - ти темнеш.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Само се вознемири од помислата дека Рози можеби лежи до него на креветот, иако од нежножолтата светлина, што отсјајуваше на таванот, можеше да потврди дека надвор сонцето грее, но не знаеше колку е часот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Како сонце грееше со триж светли зраци и секоја нивна заблуда ја отклонуваше.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
Беше тихо и пространо, сонцето грееше а далеку над Огражден се гонеа по прозрачното небо јата бели пувкави облаци. – Кај се губиш, Белич? – го наруши Мече прв молчењето. – Те барам толку време, а тебе никаде те нема.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Ние му стоиме со некој неодреден одговор: чекаме и нас да нѐ угрее сонцето, иако сонцето грее, веќе прижежува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
– „Сполај ти, Господи, сполај ти, оти сонцево грее од кај што заоѓа овде!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Птиците пеат в слобода, солнцето грее за живот!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Дури свет светува, дури сонце грее ќе се слуша песна радост ќе се слива, Републико наша, наша братска стрео, да си вечно славна, да си вечно жива!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
На жени, мажи и деца, на сите им помагаше со тревки кои ги береше во месец мај на едно повисоко место, таму каде што најпрвин пролетта се развива и каде што сонцето грее од утро па сѐ до доцна вечер.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Над главите од луѓето сонцето грееше преоблечено и чисто и ништо не можеше да го извалка во допирот со земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)