сонце (имн.) - изгрева (гл.)

Таквиот впечаток, дека сонцето изгрева, сеедно што изгрева однаопаку, од кај запад, ги надополнува младешта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Утредента уште во самите мугри Фјодор ја опашува сукњата на своето голо орјашко тело.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Стои до прозорецот и набљудува како сонцето изгрева од зад монументалното здание на Келнската катедрала.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Замислете си една таква личност која одеднаш, по некое чудо, прогледува и почнува да слуша, кога сонцето изгрева над убав планински гребен, на чисто сино небо, и кога јаболкниците се во полн цут.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ќе ме најдеш во опинок, ќе ме најдеш во копито, ќе ме најдеш во кожурка, во џбутаре, ќе ме најдеш нигде-никаде...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Чекај ме на запад кај што сонце изгрева, чекај ме на исток кај што сонце заоѓа, чекај ме кај што петел не пее, кај што вода не тече, кај што тапан не тумба, кај што ѕвезди не светат...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
ИЛИЈА: Пошкоим, ор вла? (сонце изгрева на сцената).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ИЛИЈА: (завртен со главата кон внатрешноста на одајчето пее): Зора се зори, мила моја, сонцето изгрева, Петлите пеат, мила моја, мене ме разбудуват.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Оваа мисла ме зафаќа, додека сонцето изгрева, на пат кон дома.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сите наши егзистенцијални кризи елегантно се вкапсулирани во една малечка таблета.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бледа светлина го означи хоризонтот. Сонцето тешко се пробиваше. – Сонцето изгрева, сонцето изгрева, – повторуваа козарите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Беше рано утро. Сонцето изгреваше. Небото изгледаше како да беше послано со светол син ќилим.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Сонцето изгреваше. – Сега ми е мене ред да јавам, – реков јас. Братучед ми Мурад слезе од коњот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Удрив по мускулите на коњот. Наеднаш тој пак се исправи и фркна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека сонцето изгреваше ќе го потчукнеше со тупаницата одстрана камионот, а возачот, смешкајќи се му возвраќаше со едно „здраво“.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Стануваш рано наутро и тоа, секако, е работа под ведро небо; гледаш како сонцето изгрева и како градот се буди, а тоа воопшто не е лошо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Одевме на целоноќни претстави и заминувавме на спиење штом сонцето изгреваше. 74
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)