софра (имн.) - за (предл.)

Кога дојде софрата за ставање, Доста стана, го зеде ѓумот и леанот од под ковчег, и, ни пет ни шест, по сиот домаќински ред и адет им тури вода на рацете на машките, ја зеде софрата; а да не поткрева веднаш во ноќвите, ѝ вели на Митра, која тукушто ја извади тавата од оганот: — Дај ми а, сестрице Митро, тавата, отвори го ковчегот и клади леб на синиата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
БОЖАНА: (Како смаена неволно ја поставува софрата за вечера. Бојазливо).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ние сме луѓе бедни, сиромаси.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кога на софрата за ручек беа и Севда и Стасе и Спиро и Елени и Слобода и мајка ми и јас. И сите нивни браќа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)