средина (имн.) - во (предл.)

Иако веројатно секоја намера да се биде „транспарентен“ во тековното работење има свои граници (пристојноста и достоинството, да речеме, особено кога станува збор за не баш сјајни услови за работа, за не кој знае колку дарежлива финансиска помош и за недоволно развиените културни потреби на средината во која живееме; што сѐ сепак не нѐ спречува во ова списание да се вложуваме себе­си), сепак ја бележиме оваа нотичка, делумно и како обврска кон нашиот долгогодишен спонзор, Сорос Фондацијата, чиишто правила и принципи (иако често недоследни, нејасни и без генерален концепт) имаат стремеж да чекорат кон чистите и етерични предели на тн. „транспарентност“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така, Леон и Хана на ќерка си ѝ дадоа име вообичаено за Полјачките, почитувајќи ја средината во која живееа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тоа беше само елемент на административниот идентитет на ќерка им, додека нејзината личност им припаѓаше и на јудејскиот и на германскиот протестантски идентитет, но и на оној на католичкото мнозинство во средината во која сите живееја.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се почувствува побезбеден и што е најважно, се почувствува повторно важен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тоа е начин да се преживее, тие се сите тука свои на своето, тој е дојден и заглавен во туѓ град меѓу туѓи луѓе, во туѓа средина во која единствена смисла има да продолжи да ја држи функцијата, инаку е никој и ништо - се правдаше самиот пред себе си, а оној темен дел од желбите ќе се појавеше ненадејно од темните келари на неговата душа и ќе го потсетеше дека се лаже: „Не се прави наивен”, ќе се соочеше со себе си; неодамна самиот пред германските власти ја издејствува смената на Сабтај Салтиел, но и преземањето на неговата функција, стана и претседател на еврејската заедница на Солун.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Па добро. Ти си некаде на средината во таа екипа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Овие напори нужно се дискретни и распрскани, речиси незабележливи: тоа ѝ припаѓа на нивната смисла и на природата на средината во која тие го продуцираат своето делување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мошне определен однос, и покрај неговата привилегија, и покрај неговата нужност и отворањето на полето кое тој го уредувал во текот на повеќе милениуми, особено на Запад, дотаму што денес и тука може да го произведе неговото распаѓање и самиот да укаже на неговите граници.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Филмот ЗОО се однесува на физиолошкото проучување на животните, врзан е за Дарвин и природниците што се занимаваа со животната средина во минатиот век. 62 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Затоа и било попусто што писателот Семјуел Дилејни – во обидот во 1977 година да си ја одгледува тригодишната ќерка во несексистичка средина во САД и очајувајќи што не можел да ѝ најде доволно сликовници со женски ликови во главните улоги – се нафатил да го менува со „бел коректор и со фломастер“ родот на животното јунак во некако андрогината сликовница што конечно ја избрал за да ѝ ја чита на малата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Ја почнав приказната“, раскажува, „и уште кај првата заменка Ива ми се преврти на скутот и ми рече: „Ама, тато, машко мече е!“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, строгиот сооднос меѓу жанровите на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето, од една страна, и облиците на родот и на сексуалноста, од друга страна, веројатно ќе им биде на децата јасен и опиплив на едно инстинктивно, интуитивно, утробно ниво, дури и на мошне малите деца, а веројатно ќе биде формативен за нивните субјективитети, иако – како и повеќето возрасни во тој поглед – тие и понатаму се, главно, несвесни за тој сооднос и немаат никакви свесни и експлицитни начини да си ги артикулираат несозреаните перцепции и интуиции што ги произведува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Делумно токму преку таквите жанрови, најпосле, децата си ги пронаоѓаат сопствениот глас и сопствената личност, си наоѓаат пристап до субјективниот израз, се здобиваат со карактер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Отскокнува од средината во која живее.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
За средината во која што живеев тоа беше храбра одлука толку млада да се одделам од родителскиот дом.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
За војници и за војна не подготвуваше живата средина во која ретко поминуваше ден без војник или партизани.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кружниот пат долж брегот на полуостровот е проширен и асфалтиран, начичкан со мноштво кафеани, таверни, кафулиња, ресторанчиња и мали продавници и покрај 70 – православни цркви, повеќето постари од петстотини години и изградени во византиски стил, претставува големо туристичко доживување и завршува пред малиот плоштад во чија средина во природна голема е поставен споменикот на владиката Каравангелис на чии гради со црна боја е испишано – крвник.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И полицијата и средината во која се движеле ги прифатиле како такви и никој од надлежните фактори не се посомневал и не ги повикал на „разговор“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ние сметаме дека никој од македонската средина во ова време не бил заинтересиран и немал сметка да шири такви гласови.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не еднаш ми се случило во некоја друга театарска средина во која гостуваме со театарот, во публиката да не можам да регистрирам ниту едно лице од тамошната театарска стварност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Вистина, не беше ниту промакедонски ниту проалбански настроена, туку секогаш се залагаше за Македонија како земја, како концепт, како единствена мултиетничка средина во која сите нејзини граѓани заслужуваат да живеат во мир.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Само разбој, што како кујнски елемент стоеше на средина во собата и тропаше цела ноќ, кога совалката минуваше од крај на крај, а преѓата правеше црвен, зелен и црн ред.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Лилица го вјаваше столот (исто како што седнуваше над Андон) широко расчекорена и напупена наназад, триејќи се од широката површина со особен такт, внимателно алкајќи ја тврдоста на федерот распоредена по средината во спирални ребра, спуштајќи ја главата повремено на полицата, пред малиот отвор на шалтерот, воздивнувајќи длабоко и долго.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Средината во која сум сега е типичен „БАЛ НА ВАМПИРИ“ .
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Со мојата аверзија кон оружјето, но и кон убивањето на невините животни, јас бев навистина атипичен за средината во која требаше да се покаже комплетен капацитет и компетентност. Но не бев осамен.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Повикани да го спречуваат убивањето, конфликтите, судирите во светот, тие како да наоѓаат своевидна компензација во отстрелите на животните.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И следува констатацијата дека средината во која живеам остава неизбришливи траги во душата, дека повеќе животот не ми изгледа едноставен како што сум мислел порано, дека мојот поглед кон многу нешта од корен се менува, и животот на човекот е темна и празна провалија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ервехе, персиски збор за цвет или Цвета всушност претставува личност, којашто уште од мали нозе означува расцут на средината во која се пројавува, во роднокрајното бекташко гратче Лесковик, на границата меѓу Грција и Албанија, во подалечниот Солун кадешто е дадена кај француските лазаристи на школување, во градот Подградец, на брегот од Охридското Езеро, кадешто е омажена и во Струга Скопје, кадешто е доселена.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Систематски и контролирано ќе се следи здравствената состојба на учениците, како и подобрувањето на средината во која учат и живеат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Да ве информирам дека ние сме опфатени со Европскиот проект за следење на здравствената состојба на учениците и подобрување на средината во која учиме и живееме...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Вие сѐ почесто слушате дека природата, средината во која живееме, станува сѐ позагадена, посиромашна.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Со повеќе пари што не сте ги заработиле вие, а и не сте ги заслужиле, се навикнувате лесно да трошите, непотребно да трошите, а тоа е лошо и за вас и за вашите родители, а и за средината во која живеете.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)