среќа (имн.) - со (предл.)

Кусовечен ѝ бил синот, немала среќа со него век да векува.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Немаше среќа со саканиот. Трагаше по кој знае што и не знам кој е крив за неуспехот на нивната врска.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Имав среќа со инженерот кој добро ја контролираше работата и кој, и кога ќе се појавеше некој застој заради големо дрво, или карпа, ме тераше да не гледам на тоа како на голем проблем, дека машината и неговите луѓе тоа ќе го совладаат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сонцето цел век греело над овој дедо, судбината богато го оженила, среќата со правнуци куќата му ја наполнила.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе ме драсне некогаш, а јас мислам дека среќата со гола рака ме фатила за лице, за срце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да, си дозволуваме да живееме во радост, пред да нѐ зграпчи несреќниот крај на козите, не сакајќи да ги пропуштиме последните мигови среќа со нив.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)