станица (имн.) - оди (гл.)

До станицата одевме на нозе, првин во редица, а потоа растурени и кој како сака; трипати седнавме да се одмориме и да јадеме, а кога се накачивме на вовчето, учителот постојано се растрчуваше од еден до друг и со прст ни покажуваше де ова, де она што леташе во спротивен правец на одењето.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Шефот на станичката одеше од купче до купче и со лопатчето ги разбудуваше луѓето, покажувајќи им дека ги чекаат вагоните.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)