стварност (имн.) - сѐ (прил.)

Стварноста сѐ поуспешно го имитира екранот, екранот сѐ поуспешно стварноста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сам, со туѓото минато како со свое со своето како со туѓо со „стодваесет и петте гласови“ кои, секогаш одново, го наговараат да се оддалечи од живата стварност сѐ додека таа, неповратна, не се претвори во јаз кој не се објаснува и кога ќе се преживее.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)