стреа (имн.) - да (сврз.)

— Пуст ќе останиш, пустелнику еден, главата по туѓите стреи да ти се вала.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доволно е над селските стреи да поминат лутите писоци на дивите гуски па да зоврие крвта ловечка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И, ѕвонеа, ѕвонеа, мислиш крвави стреи да капат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)