структура (имн.) - чиј (зам.)

Смртта на зборот тука несомнено е метафора: пред да зборуваме за исчезнувањето, треба да се мисли на една нова состојба на зборот, на нејзината подреденост во една структура чиј архонт таа повеќе нема да биде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Хиерархиите се структури чии компоненти се сортирани во хомогени групи а потоа заеднички артикулирани.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тоа го навестува на дистанца од неколку столетија; треба да се смета токму врз таа скала, вардејќи се од тоа да се занемари квалитетот на едно мошне разнородно историско траење: неговото забрзување и неговата квалитативна смисла се такви што е можно, исто така, да се излажеме дека мудро проценуваме следејќи ги минатите ритми.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност, веќе извесно време, овде-онде, со еден знак и од неумоливи мотиви - а полесно е да се објави нивното деградирање одошто да се открие нивното потекло, - “говор” се употребува за да се означи делување, движење, мисла, рефлексија, свест, несвесно, искуство, афективност, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дерида зборува за ваквата дополу исполнета структура чие исполнување некој може само да го нагаѓа, како за нешто поврзано со “законот” кој важи за преведувањето, исполнување кое е согледано од страна на Бенјамин како okno.mk | Margina #10 [1995] 77 “обврска” (Aufgabe) битна за “задачата” на преведувачот”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)