суштина (имн.) - во (предл.)

Неговата динамичка општествена суштина во една епохална смисла ја изрази Гете на почетокот на Faust II: „Со непрекинато настојување да се тежнее кон највисоката форма на постоење”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Инаку - празно. А, ако е суштината во амбалажата...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во денешен контекст таква идеја може да биде интересна, само како намерна ретроспекција на нешто што е веќе правено.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа синкопирано чувство за пренесување на мислата, таа бесконечна потрага по суштината во суштината на самиот збор која до совршенство беше изнијансирана и искомпонирана во поемата „ТОЈ“, како доказен материјал од претходните песни се појави како амбис пред поетовото создавање.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Соочен со овој антагонизам, КАПИТАЛИЗМОТ ги користи предностите на хиперфункционалноста на интерпретаторите - медиумите, кои секојдневно го преведуваат антагонизмот во лингвистичките категории на капитализмот, претворајќи ја неговата субверзивна суштина во пазарна вредност.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)