теорија (имн.) - за (предл.)

Постмодерната теорија за историјата како фикција која не подлежи на вистина туку на спекулација, една е од доминантните теми кои Бунар ги преиспитува, а сомнежот, како неизбежен мотив на современата книжевност, е доведена до перфекција со посредство на неверодостојнливите наратори во чии искази не може докрај да се верува.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од онаа страна владеат парите; тие се основа на сообраќањето и денес исцело не ни недостасува некаква критика на марксизмот, туку една модерна теорија за парите која ќе биде на нивото на Маркс, и која ќе го надополни (попримерено би било да ја втемелат банкарите отколку економистите, иако Бернард Шмит на тоа поле прилично е напред).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Нивната теорија за логички типови на исказот му оневозможува да биде исказ самиот за себе, такашто секој исказ за некое X го ставаат во повисока логичка категорија отколку самото X.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
ПЛОТ - Плотин му одговорил на Платон: „Кога ќе ме плесне похота (плотта бара!) рипам плот, одам на плоштад, уверавам по плочници, ја наоѓам госпожа Топла, „може ли за две-три плочки?“, „може“, океј, плотун испалувам и чао.“ Тогаш Платон ја повлекол теоријата за платонска љубов.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во Каиро падна во несвест заради заврзаните црева, испуканите чиреви во стомакот и запалувањето на стомачната марамица, а бидејќи болницата беше преполна, внесоа кревет во заедничкиот клозет, за еден грчки хирург да ја усере целата работа и му го зашие своето заборавено шише виски; па тогаш на реденка го исфукаа арапските болничари, а една сестра украла пеницилин, па затоа му даде инекција карбол; потоа доби трипер во газот, па еден замислен англиски доктор го клистираше со врела сулфурна киселина, а некој германски практичар на Технолошка Медицина му го извадил слепото црево со рѓосан отворач за конзерви и ножици за лим (за него теоријата за бактериите беше „чиста бесмислица“). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 23
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
‌Кога ги изнесува во преден план прашањата за родовата ориентација, конкретно „несообразноста со родовата улога“ и „родовата нетипичност“, како признаци на „природите на геј- мажите“ (барем на природите на оние мажи што се „насочени кон зачувување“; 243) и кога штуро се зафаќа со прашањата за сексуалноста, Фелоус без колебање упатува на авторитетна поткрепа во некои претходни теории за хомосексуалноста, и тоа од викторијанскиот период, кои геј- мажите ги дефинирале како женски души во машки тела, како припадници на трет пол или на меѓупол.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако отпрвин „геј“ го дефинира како нешто што ги опфаќа и „родовиот идентитет и сексуалната ориентација“, а и како нешто што се однесува на „маж кој е (истовремено) родово нетипичен (психолошки и можеби телесно андрогин или женствен) и начисто хомосексуален по својата ориентација, ако не и практика“ (13), па иако неговата конечна пресуда ги дефинира геј- мажите како некои што се „невообичаено устроени и според родовиот идентитет и според сексуалноста“ (263), тој заклучува дека неговото „разгледување на природите на геј- мажите всушност се однесува на родовата ориентација, а не на сексуалната ориентација сама по себе“ (262, курзивот е мој).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој благонаклонето цитира една забелешка што Џон Клам ја изнесува на почетокот од својата книга за музичкиот театар и машката геј-култура – „Според мене, суштествувањето како геј има исто толку врска со посветеноста кон некои видови култура, колку што има врска со моите сексуални настроенија“ – навидум прифаќајќи го благо отфрлачкиот и леко омаловажувачки став кон сексот што провејува во Кламовата употреба на старинскиот збор ‘настроение’ кога зборува за хомосексуалниот избор на предметот.334 За Фелоуса, „геј“ не е синоним со „хомосексуалец“ и никако не треба да се сведува на тоа (13).335 ‌Онака заинтересиран за „некои од особените димензии на машките геј-животи кои ја надминуваат сексуалноста сама по себе“ (x), за „несексуалните димензии на природата на геј-мажите“ (243), Фелоус доследно ја ублажува важноста на сексуалноста, сметајќи ја за едно од „најнесуштествените нешта“ според кои геј-мажите се разликуваат од стрејт-мажите – односно, ја смета само за знак на подлабока разлика, која мора да има врска со особеноста на „геј-сензибилитетот“, сфатен како „суштественa страна на човечката природа“ (262).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поконкретно, тој одново и одново се повикува на социјалистичкиот филозоф и ран геј-активист Едвард Карпентер (1844–1929), кој во 1908 година објавил книга со наслов Меѓуполот: студија за некои преодни типови мажи и жени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Започнувајќи со расправа за тоа што не е во ред со философијата на умот, Серл ги карактеризира и отфрла философските учења на материјализмот во неговите различни облици (логички бихејвиоризам, теорија за идентитет на типови, теорија за идентитет на знаци, функционализмот на црната кутија, јаката вештачка интелигенција, елиминативниот материјализам,натурализирачката интенционалност).
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Гоце Делчев и Ѓорче Петров, противници на едно недоволно подготвено општо востание, ја развиле теоријата за „перманентно востание“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Елитистичките, економските, редукционистичките и песимистичките постапки ги заменија нагласувањето на релативната автономија, отпорот на публиката, множеството значења и политиката на уживањето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Популарната култура стана сцена на динамично натпреварување, дури на “борба”, а не на статичка доминација.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Заслуга на културните студии е во тоа што, токму со постојаното нагласување на улогата на публиката (теоријата за активната публика, што некои ја означија како „бесмислен популизам“), постигнаа никој повеќе да не верува во потполната зависност на публиката, што на секое медиско надразнување би реагирала како програмиран робот или марионета.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
21. Во своето списание “Вардар (1905) Мисирков го изменува редот на појавувањето на теориите за народноста на Македонците: таму пишува, дека најпрвин се оформила бугарската, после грчката и најназад српската.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Такво сопоставување може да има помеѓу првата, т.е. теоријата за населувањето на Балканскиот Полуостров од јужни Словени формирани во две народности строго разграничени во етнографски и географски однос и постепеното изменување на етнографската карта на Балканскиот Полуостров, од една страна, и процесот на современото национално обособување на Македонија од друга.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
После, националниот сепаратизам ќе има место и кај луѓе што гледаат од практично гледиште на работите, без да се занимаваат многу со теоријата за нашата народност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така, сите услови за националната преродба на Македонија се имаат на лице, па и таа преродба и од гледиштето на втората историска теорија за образувањето на малите етнографски единици од една поголема на Балканскиот Полуостров е совршено логична.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега да видиме дали од гледиштето на другата, т.е. Јагиќевата теорија за образувањето на јужнословенските народности може да се објасни со настанувањето, при сегашните политички околности, на една нова македонска словенска народност?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
20. До Руско-турската војна имаше само една теорија за нашата народност. Сега се две.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
141. Во последно време во бугарската наука сѐ повеќе се протежира теоријата за хунско-алтајскиот карактер на Протобугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
19. Сѐ тоа се факти за дипломатијата, којашто има да се сообразува со дејствителноста, а не со теоријата за народноста на Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Всушност, многу години пред теоријата за хаосот да стане популарна, една мала група на научници, вклучувајќи го тука и Херберт Сајмон, Иља Пригожин, Херман Хакен и некои други бараа теорија за сложеноста, општи принципи за систем чии многу делови заемодејствуваат и создаваат сложени поведенија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во текот на изминатите сто години Анри Поенкаре и неговите интелектуални ученици согледале дека доколку еден систем се состои од само неколку дела кои меѓу себе силно заемодејствуваат тој систем може да пројави непредвидливо поведение. Со тоа тие ја откриле теоријата за хаосот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Како и да е, нас тука нѐ интересира првата од овие школи, таканаречената сликовита теорија за јазикот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На триумфалистичкиот пангерманизам Ренан реагираше со една друга теорија за нацијата која беше заснована на една инаква претстава за човекот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Отсега противниците зборуваат со ист јазик: и кај едните и кај другите етничкото поимање на нацијата ја победува теоријата за слободен избор.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Поголемиот дел од движењата за национално ослободување го следеа истиот пат: со Фенон како пророк, тие попрво ја избираа етничката отколку „изборната“ теорија за нацијата и попрво се приклонуваа кон културниот идентитет - тој модерен израз за Волксгеист - отколку на „секојдневниот плебисцит“ или идејата за „вековно здружување“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Уште од „основната криза” - значи од теориите на Ајнштајн, Хајзенберг и Гедел - што е засилено и со поновите настојувања на теоријата на катастрофата и истражувањето на хаосот, или теориите за фрактали - самата наука ни кажува дека светот е окарактеризиран со плуралитет и хетерономија, дека парадоксите и паралогиите можат да бидат многу попристапни за негово осознавање од едноставните дедукции, дека реалноста сѐ на сѐ не е хомогена туку хетерогена; дека не е хармонична туку драматична; дека не е единствена туку диверсивна; накратко: поседува „постмодернистички“ дизајн.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Проучуваше разни работи и имаше теории за многу нешта.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Оваа математичка „интроспекција“ се покажа крајно плодородна и нејзината можеби најбогата импликација е токму откритието на Гедел кое е познато како Теорија за Некомплетност.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се сеќавате на Аристотеловиот поим катарза, и на неговата теорија за трагедијата?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Улогата на драмата била на гледачот да му понуди катарза. Катарза значи „прочистување“.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ралф Валдо Емерсон, Природа Зборот „кибернетика” го смисли Норберт Винер (Wiener); во 1948-та тој напиша: „Решивме целата област на теоријата за комуникација и контрола, сеедно дали на машини или животни, да ја наречеме кибернетика; зборов го изведуваме од грчкиот збор за кормилар (сиц!).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зборот „cyber” беше редефиниран (во Речникот на американското наследство) како „теориско проучување на контролните процеси во електронските, механички и биолошки системи, особено протокот на информации во тие системи”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во други случаи, како во модерните истражувања на магнетизмот, не сме принудени да даваме нови микротеории, но мораме да направиме нови анализи на статистичките својства и флуктуации за да видиме како опсервираните феномени можат да се изведат од теориите за подолното ниво.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Наводно несовпаѓање со некоја психолошка теорија за човечката когниција Како што забележавме порано, нападите на AI често пати добиваат форма во која таа се сфаќа како некомпатибилна со некоја друга психолошка или невролошка теорија која се смета за авторитативна.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Аналогијата е иста: Shannon-овата теорија е теорија за количество на информација.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Кога Duchamp му објаснува на Cabanne дека на своите слики сакал да ја прикаже интеракцијата меѓу две движења: „најнапред идејата за движење на возот, потоа онаа за тажниот младич што се наоѓа во ходникот и кој се поместува”, и според тоа, дека „имал две паралелни движења што си соодветствуваат”, како да не се присетиме на фактот дека Einstein, 1905, пет или шест години пред ова платно, кога ја објави својата теорија за ограничена релативност, се повика, за да им биде појасен на лаиците, на сликата на „еден воз што се движи со константна брзина v и еден човек што вдолж се движи во едниот од вагоните, т.е. во насока на движењето на возот, со брзина w”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Уште поспецифично, како поранешен студент на George Kelly, тој тврди дека Kelly- евата теорија за персонален конструкт (Kelly 1955) е суштински некомпатибилна со сите компјутерски* модели на човечка когниција.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
4.1. Теорија за персонален конструкт: Никелска тура Теоријата за персонален конструкт, како што е формулирана од Kelly (1955, 1970) и елаборирана од Adams-Webber (1979) во суштина е конструктивистички модел на човечките процеси на репрезентација и организација на когнитивните функции.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Теорија на Шемите Погоре зборував за тоа дека когнитивната наука има три компоненти: вештачката интелигенција, теориите за мозокот и когнитивната психологија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)