тишина (имн.) - наоколу (прил.)

Снегот, неначнатата тишина наоколу, спокојот што тишината го вселува в душа, сето тоа веќе не можеше да постои во мислите, во чувствата на Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Одеа молкум помеѓу два долги и бели ѕида со многу месингани кваки и гледаа само пред себе, и самите тихи како тишината наоколу.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)