ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И покрај тоа што некои наши драмски писатели, идеалот на драмскиот текст го наоѓаат во отуството на текстот, сепак, сметам дека постдрамската фаза во театарот кај нас ќе задоцни.

Слично на Грос, Ото Дикс, исто така, минувајќи низ воените случувања, стана жесток пацифист, така што и тој од почетокот на дваесеттите години мина една фаза во која неумоливото констатирање на бедата и неволјите и укажување на злата креатура и грабливото животно во човекот, по пат на претерување добиваат експресивни црти.

Беа свесни дека нема никогаш да ги опфатат во нивната потрага сите османскотурски заемки, но до некаков компромис мораше да се дојде, ако не денес утре, задутре.

Очигледно настапуваше нова, завршна фаза во мисијата, во тоа беа уверени и обајцата.

Дали беше тоа моментална збунетост или еден вид преодна фаза во животот.

Истото ја чека и Маргина, но, во секој случај, со овој број завршуваме значајна фаза во нашето двогодишно работење и, доколку успееме да опстоиме, тоа ќе биде во нешто поразлична форма од досега.

Беди:Да речеме дека постојат некакви три фази во моето творештво, до сега.

Во почетокот тоа воопшто не изгледаше сериозно, мислевме дека тоа е само минлива фаза во неговиот живот, но веќе дојде пролетта и тој не излезе и сите почнаа да се прашуваат што се случува внатре.

Сигурно, тоа навистина изразува чувство дека се залудни обидите сосема да се избега, еднаш засекогаш, од положбата на општествената обезмоќеност – дека се залудност обидите херметички да се заштитиш од штетното влијание на понижителните претстави.

Милер укажува дека токму застарените видови сентименталност што ги мобилизирал бродвејскиот мјузикл почнале да го обележуваат како определител на незрела и сега надрасната фаза во развојот на машкиот геј-субјект.

Прифаќањето положба на обезмоќеност, положбата која геј-мажите делумно ја делат со жените, е само провизорно, само прва фаза во стратегијата на отпорот.

Тие претстави, на крајот на краиштата, се бесмислени – или барем изгледаат бесмислено штом човек веќе не е нивен главен корисник и нивна непосредна, првенствена цел (а геј-мажите не се).

Присвојувањето на тие претстави од страна на машката геј-култура не значи одобрување, туку е стратегиско.

Така, ние знаеме дека амбиваленцијата и контингенцијата се тука за да останат, и нашата задача е да научиме како да живееме заедно со нив.

Зошто расправата за постмодернитетот е значајна? Затоа што тоа е самосвесна фаза во развојот на модернитетот; ние сме проклето сигурни во тоа што е на дело.