Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Немав храброст да отидам и да погледнам во копаното.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тој ден квечерината, беше сабота, и јас собрав храброст да видам што се случува.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Имај храброст да се служиш со сопствениот разум!“ Тоа Кант го сметал за лозунг на просветеноста.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Немав храброст да влезам, зашто сѐ беше поднапиено.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Браво: Зошто да не? Како и другите, имај храброст да бидеш кукавица.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Тој беше еден од малкуте што имаа храброст да ги изложат застрашувачките остатоци од таа трагедија но истовремено и да ни укаже на тоа дека нашите грешки не се прават само кон човекот туку и кон природата и животните.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но неговото чувство за тоа дека е Германец никогаш не беше застрашувачко.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Неговата привлеченост од Христос како фигура и неговото искуство со смртта го okno.mk | Margina #11-12 [1994] 91 доведе до таму да не го негира минатото, туку да го трансформира во колективно наследство (како што тоа е изразено во неговата витрина посветена на Auschwitz).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А пијан а непијан, вели Јосиф, Лазор на луѓето им внуши храброст да почнат отворено да зборуваат против Хаџи Ташку и дружината, граѓани и селани.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Земанек возеше бавно; газдата се смееше, му велеше да забрза, но Земанек немаше храброст да нагази на мотоциклот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Иако кога тргнав од дома бев спремна за разговорот со Филип, кога го видов како радосен што ме гледа пристигнува во кафаната, како и мојата храброст да ја снема.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Некои од овие ноторни лапачи и пијаничишта – се потсмева Хорацио Ц. на уважените учесници на бројните симпозиуми за иднината на националната култура – имаат храброст да се наречат епикурејци, а не знаат дека Епикур беше болезлив и воздржан!

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Некој секогаш нема храброст да ја помине тенката линија.. но една насмевка, едни очи, се тенката линија која ја поминувам без приговор од самата себе...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Се најдов во небрано. Немав храброст да одговорам.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Германските нацисти и руските комунисти стигнаа многу блиску до нас во нивните методи, но тие никогаш немаа храброст да си ги признаат сопствените мотиви.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Отсега ќе ми треба храброст да одам без него низ истите предели да се сеќавам и да барам низ јасникот смрчки не оние што тој ги ствараше за мене но тие што јас ќе ги мирисам за него.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Или: дали барем помислиле да го сторат тоа, или пак ние само си вообразуваме?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Мојата храброст да укажам поодредено на периодот од детското доба беше мое лично сознание, а јас не само што го допрев туку и го сфатив, таму, во бурекџилницата, наспроти продавницата Громби.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Немаме дури ни храброст да ги прашаме испраќачите на ваквите пораки дали навистина сакале нешто да ни речат?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Имаше храброст да го прави, а и да го кажува, она што мисли и што го посакува - сосема тихо забележувам.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во овој темен круг со хоризонтот затворен во густиот грб на боровите мансарда сум на една починка Од ноктите ќе исцицам трошка храброст да ја поделам есенва.

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

Мојата сестра Чана има некоја мака ама немаше храброст да ја претвори во зборови!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Чана знае дека Пелагија се печи на оган, туку го бара нејзиниот поглед со знак за заминување, а тоа и се случува, станува од столицата, му се приближува на Димостена, му ја зема раката како за поздрав и туку брзо и силно ги вкопува своите усни на неа пропелтечувајќи неколку зборови Прости ми Димостене за сѐ што претрпе, за страдањата заради мене, прости ми барем ти ако не може тоа да го направи Света Богородица и дедо Господ, ама на твоите страдања немав храброст да ти натоварам уште и неизбришлив срам!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Понекогаш го споменува Волкојанецот кој, и покрај тоа што знаеше дека е врзана за креветот, имаше храброст да ја побара за жена.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Нема храброст да се сретне со нејзините отворени очи оти што треба да стори со себе ако и во нив не најде одобрување за својата постапка?

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Тогаш кога немаме храброст да го живееме животот така како што сакаме ни се крши душата и стануваме кукавици, предавници, издаици на сопствените соништа.