црвец (имн.) - во (предл.)

Татко му, прв лекар на местото, можеби се надоврзувал на мајка си, првата вдовица во местото, која на младите им проштеваше да имаат црвци во газот, веруваше во небото и во бога, но не веруваше во црквата и во поповите, па се крстеше и пред да запали свеќа и пред да пивне ракија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Си работел црвецот во коската и потече црвотечината, нишестето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Легнувам, а мислам дека не сум легнала, дека сум се свиткала некаде високо над рогузината, над ложникот. Како црвец во кожурец.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како што велеше баба му, имаше уште црвци во газот, па не можеше да се скроти на расклопено столче и со платното на штафелајот, седнат пред него како млада невеста што гувее (или пак тој ќе гувее пред празното небаре невестинско платно?), да нанесува умерени бои, одбирајќи од палетата со соодветната четка и внимавајќи да не капне не на морски туку на селски под.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Каде ли заскитало тоа детиште, како да има уште црвци во газот”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Седиме тука, се тутулиме. Се собираме ко црвец во дрво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)