час (имн.) - ми (зам.)

Наредив: по неа! Се стрчаа двајца од моите и по половина час ми рапортираат: другар командант ја фативме дезертерката, ама е ранета...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Утринските часеви ми беа слободни и јас посетував курсеви по француски јазик во француската Алијанса.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Кога го закопавме, сѐ беше убаво, само што беше заладено.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Секој час ми доаѓа и ми збори. - Што ти збори?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Некаде околу 19 часот ми заѕвони мобилниот. Братучед ми Ѓорѓи. Ме збуни, ама и не.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Додека траат се лудило.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дежурната ученичка веќе го пријави како отсутен и наставничката по историја го запиша во дневникот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се вртев накај Влатко, Дејко и Љупчо, со поглед ги запрашував, ама сите креваа раменици.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Часот ми беше здодевен и долг.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Како што му се фрлив во босите нозе, се заниша и се струполи на плеќи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Бев свесен дека е посилен од мене, ама тој час ми дојде некаква чудна сила и сигурност дека ќе го победам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Го истегнувам само вратот, и во тој улав час ми иди да ја одвртам главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)