човек (имн.) - кога (прил.)

– Животните, кога им се ближи смртта – рекол тогаш Чанга – ја бараат темнината. – Не ја знам причината – се сеќава татко ми на својот одговор – но човек кога му се ближи смртта, бара светлина, уште зрачец, небаре за да понесе светлина во темнината, во смртта! – Зошто ли е така? – бил упорен Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Бидејќи законите на дијалектиката се универзални, објективизираниот „дух“ во природата ги пренесува нив преку науките кај човекот кога се „самоспознава“.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
— „Ако не му чини, пак јас може и да си излеза" — си рече најпосле и почна да си прави „сеир со умот" и да си крои потамошни планови, како секој млад човек кога стапува во живот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)