шепа (имн.) - во (предл.)

Таа го виде руното од бело крзно на грбот на мачорот, како се згрчува, и во следниот миг мачорот беше седнат на задните нозе, а забите му беа откриени, злобно ржеше и дивјачки удираше со предната шепа во воздухот кон неа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Агресивните светли бои претставуваат „шепа во окото на природата“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)