штурче (имн.) - во (предл.)

Кога напладне ќе се искачи сонцето на небото, а сепак сѐ уште е блиску, па црцорот на штурчето во лето те заглушува, селаните не се откажуваат, упорно работат, на пустата жега.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Од каде штурче во оваа дебела зима?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)