ѕвезда (имн.) - бев (гл.)

Кумовата Слама спокојно се протегна преку небото, ѕвездите беа од сеачка торба великодушно расфрлени.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Така и сега, којзнае колку време откако бате Јоле излезе надвор, Ѕвезда беше се загледала низ прозорецот и одеднаш, како да ја фркна нешто туку извика некако сама за себе: - Талеле, што е она?! - рече.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кумовата Слама спокојно се протегна преку небото, ѕвездите беа од сеачка торба великодушно расфрлени.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тогај го прашале гемиџијата од кај го нашол тоа дете и тој беше му кажал кај го нашол, чунки го нашол името му го клал Најденко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Петата ѕвезда беше карактер со борбен дух. Како на дива Индијанка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да, ѕвездите беа таму, отпрвин притулени, но со сјај што се засилуваше на јасното, опустено небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Отец Симеон му се смееше на господа, под црна неверничка ѕвезда беше роден Отец Симеон. ...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го донесол гемиџијата Најден пред татка си и беше му се поклонило како на цар што треба; бидејќи гологлао било, ѕвездата беше болснала во очите на царскио син, ина сами стар цар.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)